شاید مطلب مرا نگرفته بود وگرنه جوابی ساده داشت، ولی انصافا از او خوشم آمده بود و خیلی از مواقع بدون تعصب به حرفهایم گوش فرا میداد، اصلا ذات همه انسانها پذیرفتن حق است ولی گاهی وقتها چشمها بسته میشوند! به او گفتم این حرفهایی را که میگویم هیچ گاه از روی دشمنی نبوده و نیست، بلکه از روی مهر و دوست داشتن است وگرنه چیزی که برایت مهم نباشد که رها میسازی ولی چیزی را که دوست داشته باشی، از خدا میخواهی به تعالی برساند.. آری اگر من بعضی مواقع حقایقی را به تو میگویم که برایت ناگوار است، به پای محبت بگذار نه کدورت و دشمنی. پیامبران الهی علیهم السلام آمدند و به مردم حقایقی را گفتند که گاهی وقتها برای مردم ناگوار بود، و حتی بعضی از آنها میگفتند یعنی اجداد ما در جهالت بودند و مردند؟ نه آنها در جهالت نبودند بلکه در زمان هر کدام از اجدادت، پیامبری آمد ولی آنها زیر بار حقیقت نرفتند، و این تقصیر تو نیست که اگر آنها بت پرست مردند. پس تو سعی کن بت پرست از این دنیا نروی. آری منطق همه آنها این بود که چون پدران من در این آیین بوده اند پس من هم در آیین آنها میمانم.. ناراحتی را در چهره اش دیدم وفهمیدم که از مثالم ناراحت شده، ولی به او گفتم این فقط یک مثال است و بر مثال دعوا ومناقشه ای نیست. برایش مثال دیگری زدم، گفتم: کسی تصادف میکند و پدر و مادرش او را به بیمارستانی منتقل میکنند، وآن شخص به هوش می آید ومتوجه میشود که باید چشم او را عمل کنند، این عمل با بینایی او کار دارد به نظر تو این شخص چه باید کند؟ آیا وظیفه ندارد در مورد جراحش و یا بیمارستانش تحقیق کند؟ درست است که او بیهوش بوده ولی این عقلانیست چون پدر و مادرش او را به آنجا برده اند باید در آنجا بماند؟ خداوند به همه عقل داده که استفاده کنیم البته درست، پس این شخص باید در مورد دکتر جراح تحقیق کند بعد زندگی اش را به او بسپارد.. دیگر از این مثالم ناراحت نبود و بالاخره خداحافظی کردیم....

سوالش را پرسید، منم نگاهی کردم دیدم لبخندی زد، احساس کردم در خیال خودش میپندارد دیگر این سؤال را نمیتوانم جواب دهم ولی یادم آمد چند وقت پیش آیت الله حسینی قزوینی جواب این سؤال را داده بودند.. پرسید، چطور ممکن است کسی در کنار پیامبر (ص) باشد ومعجزات فراوان ببیند ودر آخر کافر از دنیا برود؟ شماکه میگویید بعضی از یاران پیامبر (ص) کافر از دنیا رفتند، با این حرفتان به پیامبر(ص) توهین میکنید که نتوانست آنها را هدایت کند! چند ثانیه ای گذشت وگفتم پیامبر در سه چهار سال اول نبوتش چند نفر را هدایت کرد؟ معلوم است عده کمی را، یعنی نعوذبالله، پیامبر(ص) در وظیفه خودش کوتاهی کرد؟ پس چرا کافران با دیدن آن همه معجزه که برترینش قرآن مجید بود ایمان نیاوردند وکافر از دنیا رفتند؟ وقتی قوم حضرت موسی (ع) که همان بنی اسرائیل بودند، از سپاه فرعون گریزان بودند، به رود نیل رسیدند همه ناامید بودند ومیگفتند همه ما کشته میشویم که به حضرت موسی(ع) وحی شد عصایت را به نیل بزن، وقتی این کار را انجام داد راه عبور از عرض رود باز شد وقوم بنی اسرائيل از نیل عبور کردند وسپاه فرعون در پی قوم آمد و وقتی در میان رود بودند، نیل به حالت اول برگشت وهمه سپاه غرق شدند وچند معجزه دیگر از جمله جاری شدن چشمه از میان سنگ را دیدند ولی در آخر که موسی(ع) به کوه رفت امتش، گوساله پرست شدند.. به نظرت حضرت موسی (ع) قومش را خوب تربیت نکرده بودند؟ آیا اشکال از پیامبر است یا امتش؟ مثل اینکه فهمیده بود جوابم عقلانیست، چون دیگر لبخندش را ندیدم.. به او گفتم تو را در گور من نخواهند گذاشت ولی وظیفه من است که برادرانه راهی که درست است را به تو نشان دهم شاید راه راستی که من میروم در رفتنم سهل انگاری کنم ولی دوست دارم تو هم قدم بگذاری و سریع تر از من بپیمایی مسیر سخت و طولانی را.. به امید دیدنت در این مسیر سخت والبته شیرین.. یاعلی مدد..